Minder, minder, minder…

Een beladen uitspraak. Een negatieve benadering. Een denkwijze die bij mij tussen de oren is geslopen.

Loop ik door de supermarkt en vraag ik mij af wat er eventueel nog uit mijn karretje kan. Ik sta onder de douche en maan mezelf korter te douchen. Ik kijk door mijn bankoverzicht en vraag mezelf af waar ik nog meer kan besparen. Ik ruim van alles uit huis om te minderen. Ik ben ergens enorm gericht geraakt op minder. Ben ik de enige…?!

Hoe dat komt? Goeie vraag….

Dat valt natuurlijk niet 100% betrouwbaar en concreet aan te wijzen. Ik heb wel mijn vermoedens. Mijn vermoeden is dat de huidige focus in het land, de nieuwsberichten, de vraagstukken zijn gericht op minder. De sfeer in het land heeft een koers op minder. Minder contact. Minder reizen. Minder besmettingen. Minder ziekenhuis opnames. Minder IC opnames. Minder werk. Minder besteding. Minder economische groei. Minder reisbewegingen. Minder op kantoor. Minder. Minder. Alles veel minder.

Is dat goed? Ik denk het eerlijk gezegd van niet….
Het voelt voor mij in ieder geval niet alleen maar goed.

Gekke is, ik kom van een overtuiging dat alles juist in overvloed aanwezig is. Voor iedereen genoeg. Vooral in dit land! Ik heb oprecht nooit gedacht in tekorten. Of in minder. Of in beperkingen. Als kind niet. Als tiener niet. Als jong volwassene niet. En wie mij kent weet dat ik ook echt leefde vanuit overvloed. Kon mij altijd erg goed uitleven 🙂

Ik ken die minder focus dus helemaal niet zo van mijzelf. En toch heb ik dat nu (even?) blijkbaar. Is er als een sluipschutter in geslopen. Ben dol op douchen! Echt heel erg geluksmomentje. Waarom komt dan de vraag in mij op of dat ook niet een beetje minder kan?! Hoe raar is dat! Het was in ieder geval een rare gewaarwording. En daar had ik er dus meerdere van op een dag. Minder toiletpapier gebruiken. Minder boeken kopen.

Het gebeurde trouwens ook om mij heen. Ik ben bezig om een nieuw ‘product’ uit te werken. Word echt gaaf! Samen met 2 super leuke, creatieve enthousiaste vriendinnen. En terwijl wij hard aan het werk zijn om zo goed en zo snel mogelijk te kunnen lanceren vliegt er een app-je in de groep “Laten we vaart maken. Opschieten! Er komen er al meer op de markt. Zie andere varianten verschijnen. Concurrentie.” Oh shit! Angst. Beperking. Minder. Te laat. Dat was mijn eerste gedachte.

En toen… toen kwam gelukkig ook de oude Judith nog even weer aan het woord: er is genoeg! “Genoeg voor iedereen!” riep een luide stem in mij. Al zijn er honderd ondernemers die hetzelfde idee uitrollen… de markt is groot genoeg voor iedereen. Komt goed. Meer is beter. Meer is uitdaging. Meer is scherp blijven. Meer concurrentie is geen probleem. Meer mensen kunnen werken en leven in dezelfde markt.

Ik heb jarenlang gewerkt voor opdrachtgevers vanuit het thema ‘timemanagement’. Nou, als er ergens veel boeken, trainingen, cursussen, bedrijven en online oplossingen voor zijn dan is het wel in timemanagement. En weet je…daar hebben we allemaal werk in. Kunnen we ons allemaal met ons talent in uitleven. Ieder op zijn eigen manier. En we kunnen er allemaal een boterham mee verdienen. Heel veel mensen. Al jarenlang. Genoeg voor iedereen. Heb ik altijd zo gevoeld, ervaren, gedacht en gelooft. Ik dacht niet in concurrentie. Ik dacht wat mooi dat zoveel mensen daar hun werk, uitdaging en inkomsten in kunnen voorzien. Die overtuiging wil ik graag blijven vasthouden. Maar daar werd ik dus wel op uitgedaagd. Ging niet vanzelf.

Dus even terug naar het begin. Die gekke mindshift (of mindfuck!) bij mij is dus gericht op minder. Op voorzichtig. Denken in beperkingen. Dat is een denkrichting geworden in mijn bovenkamer. Die gedachte is aanwezig. Meer dan ooit.

Wat ik daarmee moet? Of jij daarmee kan? Geen idee. Alert op zijn denk ik. Je kan je niet geheel distantiëren van het nieuws, de maatschappij, de buitenwereld en de sfeer waarin we leven. Dus jezelf daar helemaal voor afsluiten is het ook niet. En ‘gewoon’ maar omdenken in overvloed, in hoop, vertrouwen en de angst en gevoelsmatige beperkingen ‘gewoon’ maar van je afgooien werkt denk ik ook niet zo makkelijk als dat ik het schrijf.

Dus ik heb geen concrete oplossing. Geen tips. Geen stappenplan. Ik heb alleen een waarneming. Een wens om het denkpatroon van beperkingen los te laten. Toch ga ik wel wat doen! Niet wetende of het daadwerkelijk helpt of niet ga ik 1 ding doen en dat is mezelf nog veel meer gunnen waar ik blij van wordt. In deze gekke tijd. In deze 1,5 meter samenleving.

Lekker douchen. Een heerlijke butterscotch bonbon van Vila chocolade. Liefst nog met een glaasje Pedro Xeminez erbij. Op vrijdag een vrimibo. Weer meer boeken lezen. Veel schrijven. Energiek samenwerken met mijn vriendinnen. Elke dag mooi aankleden, ook daar word ik blij van. Dan heeft daarna een huispak nog veel meer relax-waarde. En ook daar word ik weer blij van haha. Huispak als knuffelpak. Knuffelen is ook niet bedoeld om minder te doen trouwens. Vooral meer, meer, meer knuffelen. En natuurlijk fietsen! I like 🙂 Goeie kop koffie. Woonprogramma’s kijken. Bijkletsen 1-op-1. Cadeautjes kopen en geven.

Kortom, mezelf focussen op mijn persoonlijke geluksmomentjes op 1,5 meter. Hoe ziet jouw focus op meer (geluk) eruit op afstand? Gun het jezelf! Doe je met mij mee? Dan heb ik binnenkort ook nog wat extra leuks voor je. Heeft te maken met die samenwerking. Het nieuwe ‘product’. Daar willen we graag heel veel mensen blij mee maken. Ik houd je op de hoogte!

Kies voor meer (werk)plezier deze week, kies wat werkt voor jou. Enjoy!