Waarin ben jij ‘slim’?!

Een hele tijd geleden las ik een interview en dat laat mij nog steeds niet los. Het intrigeerde mij destijds enorm. En nu nog steeds. Daarom besteed ik er hier even aandacht aan.

Het interview was met Anita Alberse. Een Nederlandse vrouw, na haar studie vertrokken naar Amerika en daar een glansrijke carrière neergezet. Ondertussen een van de jongste professoren van Harvard. Ze was ook eens te gast bij RTL Late Night ter promotie van haar boek Blockbusters. Daar ben ik overigens nog niet helemaal van onderderste boven, wel van haar interview in de Volkskrant (https://www.volkskrant.nl/economie/ik-hou-niet-van-de-middelmaat~b7d9ac96/).

Slim, slimmer, slimst
In het bijzonder haar antwoord op de vraag wat haar talent is. Houd je vast, komt ie….. Daarop antwoordde ze namelijk doodleuk: “Dat ik slimmer ben dan de gemiddelde mens misschien? Dat is het in essentie wel, denk ik. Ik ben gewoon heel slim.” Dat zei ze…. Serieus!

Dat deed natuurlijk mijn oer-hollandse nuchterheid shockeren. Zeg je nu zomaar dat jij slim bent? En zelfs slimmer dan anderen? Zonder schroom? Zonder bescheidenheid? Zonder matiging of verontschuldiging?!

Misschien schrok ik eigenlijk ook wel van mijzelf. Misschien zelfs wel meer van mijzelf dan van haar antwoord op zich. Hoe ontzettend het calvinisme ook al bij mij is geworteld. Want dat ik bijna naar adem hapte en zelfs overdacht of dit niet een enorm arrogant antwoord was, dat zegt natuurlijk vooral alles over mij….

Alsof je niet gewoon mag zeggen dat je ergens gewoon rete-goed in bent! Waarom niet? Trots op jezelf. Op je gave. Op dat wat je met je geboorte mee hebt gekregen. Dat mag toch eigenlijk gewoon gezegd worden? Waarom raak ik daar bijna van in de war als iemand dat hardop uitspreekt?

Waarin ben ik ‘slim’?
Vervolgens deed ik alsof ik werd geïnterviewd en zelf deze talent-vraag kreeg: wat zou ik dan antwoorden? Guess what? Dat durf ik niet eens zo uit te spreken! Anita is inderdaad slimmer dan ik ha, ha, ha. Althans, voor nu…, want deze periode die nu voor ons ligt is bij uitstek een periode om daar meer mee bezig te gaan. Erachter komen wat je bijzonderheid is en dat in 1 zin – met trots – kunnen benoemen.

Waarom daar nu mee bezig? 

>> Omdat de meesten van ons nu meer binnen zijn en we ons dus ook figuurlijk meer op onze binnenwereld kunnen richten. Reflectie. Nadenken. Overdenken. Uitzoeken. Uitwerken. Naar je eigen stem luisteren.

>> Even geen sport, verjaardagen, feestjes, verplichtingen, programma’, bezoekers, enzovoort. De meesten van ons hebben nu net iets meer tijd – voor zichzelf.

>> Omdat je in dit ‘gat’ van innerlijke aandacht en tijd als vanzelf meer acties en activiteiten gaat doen die van nature bij jouw passen en jouw eigen persoonlijke aandeel meer zichtbaar wordt.

Wat doe jij nu? 
Als van alles wegvalt word jij meer zichtbaar (voor jezelf). Je pakt vanuit jouw eigenheid dingen op jouw manier op. Op een wijze die dichtbij jezelf ligt. Wat heb jij afgelopen periode vanuit jezelf gedaan, ingezet, veranderd of aangepakt? Dat is een mooie weergave van wie JIJ bent!

Nu er iets minder verplichtingen zijn, wat doe jij nu dan in die tijd? Dingen die voor jou waarschijnlijk zo normaal is, maar anderen niet doen? Bedenk je creatieve werkjes en spelletjes voor de kids thuis? Creatief talent. Kan jij – nu je er de tijd voor hebt – verrassend lekker koken? Zorg jij voor andere mensen, bedenk jij dingen om andere mensen te helpen? Zorg-talent. Beschouw eens je eigen inbreng van afgelopen weken. Werd je misschien ineens veel meer ondernemend? Ga je nu je huis upgraden, verbouwen of stylen? Vind je het heerlijk om voor alles en iedereen thuis goed te zorgen en verzorgen?

Waar verlang jij nu naar (terug)?
Andere vraag is waar verlang je nu naar terug in je werk? Het antwoord daarop is dat wat echt bij jou past. Verlang je weer naar het organiseren van een studiedag? Organisatie-talent. Of andersom: wat mis je enorm wat je anders graag deed (in je werk)? Mis je de verbinding en mensen met elkaar in verbinding brengen? Mis je het om mensen aan het lachen te maken, te entertainen? Wat je mist of verlangt. Dat BEN jij. Daar vind je antwoord op jouw talent.

Ik ben dus weer gaan schrijven. Dat wilde ik al langer graag. Deed ik niet. Nu met alle beschikbare tijd en energie wel weer gaan doen. Doodeng. Super leuk. Spannend. Energiek. En het gaat als vanzelf en gemakkelijk.

Wat deed jij toen?
Als we dan toch meer tijd hebben en aandacht voor onze binnenwereld, kunnen we ook best even terug in de tijd. Denk eens terug aan dat wat jij graag deed als kind? Wat waren je dromen en idealen als tiener? Hoe speelde jij? Wat vond je leuk? Wat deed jij dat anderen niet (uit zichzelf) deden?

Ik vond het vroeger bijvoorbeeld al geweldig om werkstukjes te maken. Een thema bij de kop pakken, uitdiepen, over schrijven, mooie boekjes maken. Kon ik mij helemaal in verliezen. Weet zelfs nu nog hoe ze eruit zagen. Werkstuk over ‘zure regen’. Eentje over ‘slapen’. Volgens mij heb ik zelfs een keer een 10+ voor een werkstuk gekregen! Wat ik minder vond was een spreekbeurt geven. Maar misschien dat jij dat juist geweldig vond? Wat vond jij heel leuk?

En nu ik terug denk aan vroeger had ik eigenlijk altijd penvriendinnen. Ken je dat nog? Ellenlange brieven schreef ik. Kantjes vol. Zowel naar vriendinnen. Alsook ‘penvriendinnen’ die ik tijdens vakanties had ontmoet en zo contact hield. En toen een turnvriendinnetje stoptje met turnen heb ik nog jaren met haar geschreven. Allemaal verhalen op papier en op de post. Zelfs in mijn studententijd deed ik dat nog. Mijn vriendinnetje ging helemaal in Groningen op kamers. Schrijven dus! Een aantal brieven heb ik nog.

En jij?? Wat is jouw verhaal? Denk maar eens rustig over na…. Je hebt even de tijd 😉

Andere vraag: wat zou je doen als….
… tijd en geld geen rol spelen? Waar zou je dan je (werk)dagen het liefst aan besteden? Of welke hobby zou je dan uitbreiden?

Aansluitende interessante vraag: zou je voor wat je dan doet/creëert (met je hobby) geld kunnen vragen? Is het iets waard in financiële zin? Als dat zo is, dan heb je soort van ‘officieel’ werk uit je hobby? Hoe gaaf is dat! Lijkt mij echt ge-wel-dig.

Ik heb een jaar een sabbatical gehad (heel luxe, ik weet het…). En toen speelden tijd en geld inderdaad geen rol. En toen ging ik…ja hoor….schrijven. Heb er zelfs een website voor laten maken en deelde daar wekelijks 3 verhaaltjes. Na de sabbatical weer vol in het werk gegaan en is het verwaterd. Ergens jammer… Maar het geeft in ieder geval wel aan waar de natuurlijke energie naartoe gaat. Hoe zit dat bij jou?

Talent: durven benoemen. Durven doen.
Kortom, voor mij is schrijven een centraal thema. Stel, ik ga nu elke dag schrijven. Dan kan ik zeggen: ik BEN schrijver. Komt nu trouwens spontaan een mega grote glimlach op mijn gezicht als ik dit opschrijf. En ook beetje schaamrood erbij als ik eerlijk ben. Voelt nogal wat om dat zo te zeggen/schrijven. Maar toch, toch kan ik misschien wel beter schrijven dan gemiddeld. “Ik ben daarin net een stukje beter dan de gemiddelde mens”, zou Anita hebben gezegd 😉

En als jij dan nu of straks ook (nog beter) weet wat jouw talent is… omarm dan je talent! JIJ bent daar toevallig heel goed in. Toevallig kan jij dat dus zelf beter dan een ander. Dat durven erkennen en uitspreken – hardop – zonder dat te bestempelen als arrogant. Je zou er juist meer van moeten laten zien en horen! Ga ik ook doen. Echt. #beloofd Daarmee maken we het verschil. Voor anderen. Maar ook zeker voor jezelf en je levensplezier.

Volgens mij zijn we allemaal geboren met onze eigen gaven, mogelijk zelfs allemaal wel met een unieke eigen gave. Waarom dat niet hardop uitspreken? Anita doet het voor hoe het moet, wij kunnen gewoon volgen. Jij ook? Wat is jouw talent? Deel het. Spreek het uit. Doe het. Leef het uit!