Waar heb jij zin in? Geen idee? Ik weet het ook even niet…!

Ik heb geen zin om het over corona te hebben. Of over de avondklok. Heb ook geen zin om aandacht te hebben voor de vaccinatie leveringen en aantallen. Ik heb er allemaal geen zin in. Maar ik weet dan eigenlijk ook weer niet waar ik dan wel zin in heb om het over te hebben. Om over te schrijven. Ik heb wel zin om te schrijven, maar waarover dan?

Als we hier thuis samen eten gaat het ook al snel over corona. Over de vakantie die waarschijnlijk nog een jaartje opschuift. Het gaat over ná corona. Waar we dan als eerste naartoe zouden willen om een hapje te eten. Dus in die zin ook weer gerelateerd aan corona. En dan zitten we weer met z’n allen een persconferentie te kijken. Over corona.

Als je met mensen praat gaat het ook al snel over Covid. Duurt lang he?! Ken jij mensen met corona? En ga zo maar door…. Terwijl ik dus eigenlijk helemaal geen zin heb om het over corona te hebben!! Ik wil liever de aandacht op wat anders richten. Maar wat dan wel? Dat krijg ik dus soms echt even niet bedacht….! Bedenken van wat niet naar wat dan wel. Een mindswift. Een uitdagende swift om te maken deze tijd merk ik.

Als het niet over corona of over de effecten van corona gaat, waar wil ik dan waar het over gaat?! Ik weet het dus niet. Ben zoekende. Als ik een afslag wil nemen van de hoofdweg ‘Coronastraat’ raak ik per direct de weg kwijt. Geen idee waar ik dan naartoe zou willen gaan. Ik ben het uitzicht kwijt.

Niet weten… Tja, wat is daar erg aan zou je denken? Is het erg om even iets niet te weten? Is het erg om even geen richting te hebben? Geen antwoorden. Geen duidelijkheid. Is het erg om even te wachten of af te wachten zonder te weten waar je nu precies op wacht. Of het erg is weet ik ook eigenlijk weer niet. Nog weer iets dat ik niet weet hahaha. Wat ik wel weet is dat het uit mijn comfortzone is. Geen bestemming geeft een onbestemd gevoel. Geen richting voor je zien voelt verdwaald en dwalend. Alsof je in een bak met gevonden voorwerpen zoekt zonder te weten wat je kwijt bent, maar wel steeds die kapotte schoen eruit graait waarvan je weet dat je die nou net niet zoekt….

Waarom ik dit van mij af schrijf (of op schrijf – het is maar net hoe je het bekijkt), dat weet ik dan weer wel! Wat ik steeds merk is dat als ik deel waar ik nu in zit, dat veel herkenning brengt. Dat het klopt met de beleving die er hangt. Je begrepen voelen. Dat je hetzelfde ervaart. Niet de enige bent. Ik merk dat het fijn wordt gevonden dat (gelijke) ervaringen worden gedeeld. Deelgenoot zijn. Met woorden die je begrijpt en jou begrijpen. Daarom schrijf ik dit dus op. En druk ik straks op ‘verzenden’ (blijft spannend).

Heb een tijdje niet geschreven. De reden? Omdat ik dus oprecht niet wist wat te schijven. Weken lang niet. Totdat ik opeens dacht dan is dat dus precies wat ik heb te schrijven. Het even allemaal niet weten. Ik deel dat ik het vooral niet weet wat ik aandacht zou willen geven. En dat het niet weten soms best lastig dealen is. Misschien ben je nu teleurgesteld. Schrijft ze eindelijk weer en dan schrijft ze dat ze het allemaal niet weet! Dat is ook wat…. Maar heb nog een kleine uitsmijter voor je, een laatste alinea met wat ik wel denk te weten…

Want veel is nu op afstand. Online. Meetings via de computer. Digitaal werken. Videobellen. In uitzonderlijke gevallen ‘gewoon’ bellen. Kan ook nog 😉 Dus er is zeker wel contact, maar wel minder dichtbij. Juist nu is oprecht delen (van jezelf) een vorm van steun, denk ik. Deel iets van jezelf. Deel je gevoelens. We kunnen ze minder goed aanvoelen via de telefoon dus uitspreken helpt. Deel je ervaringen. Deel je tips. Deel kennis. Deel je energie. Deel je zorgen. Deel je wensen en plannen. Of verstuur een kaartje met een speciale tekst van jou. Een klein cadeautje met aandacht uitgezocht. Deel ook als je het even niet weet. Geen antwoord kan bedenken. Als je geen oplossing hebt. Deel jezelf!

En dan… dan hebben we het meer over de echt belangrijke en persoonlijke zaken. Over elkaar. Met elkaar. Aandacht. Misschien dat daarmee de aandacht voor corona een beetje naar de achtergrond verdwijnt. Hope so! En wie weet, misschien wordt dan ergens zichtbaar waar we het wel echt over zouden willen hebben. Met het juiste gesprek gaat ‘de zin’ ergens vast zichtbaar worden. Kijk ernaar uit! Work in progress. Wordt vervolgd…