Omdat je nooit weet wie je toevallig inspireert…

… deel ik hier een persoonlijk verhaaltje over mijn ervaring met de SOI het afgelopen jaar dat ik net – zo uit het niets – aan het typen was terwijl ik aan het aanrecht stond.

Hoe het begon…

Anderhalf jaar terug had ik slechts een telefoon, een laptop en een creatief denkend brein. Ook had ik zin, drive en wilskracht om met de startup de School of Inspiration aan de slag te gaan. Ik was toen nog met zwangerschapsverlof, maar dat mocht de zin en de motivatie niet drukken. Alles wat al in de koker van creatie zat kwam tijdens mijn verlof ineens op papier en naar buiten. Heel apart, magisch!

Wat er nog niet was

Anderhalf jaar terug was er dus nog geen logo, geen website, geen inspiratie-mailing, geen inspiratie-classes, geen docenten, geen samenwerkingen, geen blogs, geen offertes laat staan facturen, geen processen, geen structuur, geen referenties, geen businesspartner. Just me met een visie, een ambitieus plan en een droom.

Nu anderhalf jaar later …

Heeft de School of Inspiration haar eerste ’schooljaar’ gedraaid en zijn we er op volle toeren: met 40 inspiratie-classes, InCompany programma’s, 10 docenten, een mooi pand met lekkere koffie, maandelijkse inspiratie-mailings voor honderden abonnees, blogs, referenties, inspiratie-kaarten, goodybags, een brochure, ingerichte bedrijfsprocessen en klanten. 

Struggle: zowel gaaf als moeizaam 

Het ging allemaal niet vanzelf en – heel eerlijk – dat gaat het echt nog steeds niet. Elke dag opnieuw vraagt pro-actieve energie. Dat is niet makkelijk. Ik struggle er wat af. Er zijn mooie klanten en geweldige opdrachten, maar ook tegenvallers, feedback en workshops die uitvallen. Marketing die wel werkt en marketing die niet werkt. Ook weleens een traantje uit emotie. Wat er in ieder geval ontzettend positief uitspringt zijn de (zakelijke) samenwerkingen waar we met mensen mogen werken en een beetje het verschil kunnen en mogen maken.

Het is niet zo dat ik nu heel hard werk in de zin van uren. Echt niet. Heb serieus tijd voor thuis en onze lieve kleine Guusje. Maar ben er wel druk mee. Soms ben ik ook echt moe. Zelfs tot grieperig aan toe. Er gaat zo veel denkenergie zitten in iets nieuws opstarten. Daarbij komt ook nog dat mij soms de angst overvalt of het komende maand ook wel weer goedkomt. Vergeet ik niet iets? Zie ik niks over het hoofd? Zijn we wel met de juiste dingen bezig? Is het houdbaar voor de toekomst? De andere dag barst ik weer bijna uit elkaar van blijheid en enthousiasme dat ik zo gaaf werk heb en het concept al zo ver staat. Trots. Maar ook al weer snel gevolgd door de nooit afwezige onzekerheid. Ben ik wel goed genoeg? Snap ik het wel echt? Ben ik wel voldoende ondernemer? Durf ik groot genoeg te denken en te handelen. Bied ik voldoende diepgang. Ben ik soms niet te nuchter, te plat. Te simpel. En met al die gedachten ga ik soms wandelen. Zoals gister nog, toen lopend bij de boekhandel naar binnen. En dan vraag ik bijna hardop om mij richting te geven, een anker om op te leunen. Sla ik ad-random een boek open en valt mij oog op net die ene alinea….(zie foto)

Een nuttige bijdrage

Wow, treffende tekst wat ik net even nodig had! Heb het boek ook gekocht. Goed om dit af en toe even weer voor ogen te hebben. En zo ben ik er weer vandaag. Elke dag vanuit de intentie om bij te dragen voor ‘fun&succes’ voor wie wil met inspiratie-classes. Dat is wat ik doe. Dat is wie ik ben. Dat is wat ik wil bijdragen en betekenen. Ik wil mensen en hun verlangens serieus nemen. Meegeven dat het waardevol is om over jezelf na te denken en jezelf te leren kennen. Dat het je kan helpen om meer van het leven, de natuurlijke processen, de psyche van de mensen te begrijpen. Dat het best af en toe een avondje alleen over jou mag gaan. Dat inspiratie misschien nutteloos lijkt, maar o zo belangrijk is om bij jezelf te blijven. 

Overigens had ik oprecht wel gedacht dat het runnen van de SOI mij makkelijker zou afgaan dan dat het gaat. Leuk is het zeker, maar zeker niet easy. Ik spiek weleens bij vacatures. En dan klik ik ze ook wel weer weg….. Nou ja, die struggle zal ik dan blijkbaar wel nodig hebben in mijn levenservaring #ofzoiets

Ik sta nu thuis aan het aanrecht dit verhaal te schrijven. Ineens kriebelden mijn vingers om mijn ervaring te typen. Om dit plus/min-verhaal op papier te zetten en te delen. Af en toe heb ik dat vaker, dat iets zich opdringt. Steeds vaker geef ik daar gehoor aan en onderneem ik direct de actie en blijkt dat het ergens iets treft of aanraakt wat ik niet heb voorzien. Daarom dit dan ook maar de lucht in. Laat het maar daar landen waar het z’n waarde heeft. Ik ga nu lekker koken, genoeg in m’n hoofd gezeten voor vandaag! Ciao bella xxx