Kiezen doe je (niet) zo

Ik zit thuis. Op de eerste verdieping. In een klein kamertje. Zonnetje door het raam. Verwarming lichtjes aan, kopje koffie erbij. Muziekje op. Gevulde boekenkast op grijpafstand. En nou komt ie: ik had nooit, maar dan ook nooit gedacht dat ik thuis in een slaapkamertje fijn zou kunnen werken…. Dat ik blij zou worden van een werkkamer in huis. Ik dacht dat werkt voor mij niet.

Ik dacht….
Ik dacht het moet buitenshuis. Ik moet weg uit huis. Eruit. Een plek alleen van mij. Die plek heb ik trouwens ook. Gehuurd (voor veel te veel geld). Op loopafstand zodat ik er even uit moet tussen thuis en werk. Leek zo ideaal. Volledig ingericht helemaal á la Judith met veel kleur. Ik dacht dat ik dat nodig had, zo’n plekje. En wat bleek? Ik was er nooit! En wat blijkt nu? Ik ga met alle plezier naar boven werken en schrijven in deze kleine kamer in ons huis.

Niemand had mij kunnen vertellen dat dit mij zo goed zou bevallen. Zou het nooit hebben geloofd. Deze tijd heeft mij dat doen ervaren. Ben zelf nog steeds verbaasd. Ik zit hier top.

Dit soort ervaringen zetten mij altijd aan het denken. Over dat wat je denkt dat goed is, anders kan zijn dan dat wat daadwerkelijk goed voelt. Hoe kies je goed? Want dat blijkt soms toch best lastig….

Overweging 1
Het eerste wat in mij op komt is een prettige geruststelling. Ik bedenk mij dat – blijkbaar – zaken linksom of rechtsom altijd uiteindelijk wel uitkomen daar waar het hoort. Waar het klopt. Wel (vaak) met een omweg, maar het komt wel op z’n plek. Je komt uiteindelijk uit daar waar je zijn moet. Misschien tussentijds een verkeerde baan of werkgever (of verkeerde letterlijke werkplek) om uiteindelijk op een (werk)plek te komen die matcht voor jou.

Overweging 2
Aan de andere kant doet die omweg ook wel wat met mijn zelfvertrouwen, want dit is niet de eerste keer dat ik een dergelijk inschattingsfoutje heb gemaakt. En mijn inschattingsfoutjes kosten vaak best veel geld. Of als we het toch iets van positief draaien: duur leergeld. De onzekerheid: kan ik van mijzelf op aan? Kan ik vertrouwen dat mijn besluit juist is? De keuzes die ik maak, zijn dat dan wel echt de juiste keuzes die bijdragen aan mijn welbevinden?

Keuzes beoordeeld
Nou, soms dus niet. Blijkbaar. En soms ook zekers wel. Zoals de keuze voor Arjan. Was niet makkelijk, wel echt elke dag heel bewust heel blij mee. Tijdje uit elkaar? Was niet mijn keus, maar was wel goed (achteraf dan). Ons (nieuwbouw)huis bouwen. Echt zielsgelukkig hier #superkeus. Mijn hond Mickey. Topkeus. Weer gaan schrijven. Heerlijk! Mijn rechtenstudie. Verkeerde keus. Studeren in Utrecht. Ook verkeerde keus. Werken in de advocatuur? Goeie keus om daarmee te stoppen haha.

Trouwen? Prachtig. Scheiden? Pijnlijk. Uit eten of lunchen? ALTIJD goeie keus. Mini Cooper kopen. Bad choice. Alfa Romeo kopen. Top! Alfa Romeo verkopen….. even afwachten of dat een goeie keus was afgelopen week?!

Samenwerken met mijn zus: beter van niet is gebleken. ‘Gewoon’ leuke zusjes zijn? Heeeeeele goeie keus en erg fijn. Op fietsvakantie? Verrassend goeie keus! Naar Amalfi-kust: verschrikkelijk. Alleen op retraite naar Bali: lifechanging. Boek lezen = altijd genieten. ‘Gezellig’ met kind en hond naar de stad: inschattingsfoutje #ellende De roze nagellak die ik net even op mijn nagels heb gelakt. Nice!

Nu ik hiermee bezig ben zie ik weer van alles voorbij komen. Even een duik terug in de tijd. Zoals de besluiten over wisselen van werkgever, voor mijzelf beginnen, alle verhuizingen. Mocht je pen en papier bij de hand hebben dan zou ik zeggen schrijf zelf eens even snel op aan welke keuzes jij allemaal terug denkt en hoe je deze hebt ervaren. Heel verhelderend! Goeie keus om te doen 😉

Overweging 3
Wat mij nu helder wordt in deze korte opsomming is het verschil tussen hoofd en hart. Achteraf kan ik dat plaatsen. Maar hoe weet je nu – in het moment – dat je op je gevoel kiest en wanneer denk je dat je op je gevoel kiest? Dat verschil, daar mis ik zekers wat talent. Helaas…

Ik kan wel een aantal keuzes terughalen waar ik zogenaamd met verstand heb gekozen en ik dus niet op gevoel heb gehandeld. Bijvoorbeeld in Utrecht studeren. Dat werkt dus niet goed uit. Daar kan ik, denk ik, ook wel snel beter in worden om te herkennen. Dat kan.

Maar juist die nuance tussen daadwerkelijk voelen en denken te voelen….. dat is een lastig stuk. Daar zit zekers ruimte voor persoonlijke groei. Alhoewel geen idee hoe dat te ontwikkelen??! Als je hier een briljante tip had verwacht: sorry. Heb ik niet. Had ik die maar! Denk namelijk dat precies dáár de essentiële crux zit. Weet jij het?

Overweging 4
Tot slot heb ik nog wel een positief bekrachtigende conclusie. Ik maak dus soms bad choices. Jep. Dat is ook echt wel een kleine breuk in mijn zelfvertrouwen. MAAR! Er komt dus een maar….komt ie: maar ik constateer ook dat ik best goed kan omgaan met een verkeerde keus. Dat kan ik echt!

Ik val er niet van om. Ik word er niet down van. Ik kan tegenvallers incasseren EN op anticiperen. Mijn ‘herstelvermogen’ kan ik wel op vertrouwen. Daar kan ik mijn zelfvertrouwen wél uit halen. Ik ben prima in staat om in het moment van het bemerken van de bad choice een nieuwe draai eraan te geven. De (negatieve) ervaring om te zetten naar een meer gewenste situatie. Ik weet dat ik kan vertrouwen op mijn weerbaarheid en veerkracht. Dat dan weer wel. Ook een leuk thema voor een column ‘hoe vergroot je je weerbaarheid en veerkracht’. Staat genoteerd! Wordt vervolgd.

En nu schiet mij nog plots iets te binnen…..

Een gedicht
Jaren geleden – in 2015 om precies te zijn – heb ik mijn ouders een gedicht gemaild. Ik kwam het toen toevallig tegen. Vond het heel mooi. Heb het geknipt, geplakt en verzonden. Als je iets deelt met anderen (bijvoorbeeld je ervaringen) weet je nooit wie of wat het zou kunnen raken of zelfs inspireren. Soms doet het niks. En soms doet het even alles. Dat vind ik ook precies de charme van delen. Het verrassingseffect.

Dit gedicht had destijds dat laatste effect zonder dat het die bedoeling had. Ik moest er nu net weer aan denken. Dat ‘gebed’ mailen was destijds een – onverwachte – spontane topkeus zonder het te weten. Ik heb net bijna een uur (!) mijn mailbox afgestruind (wist ik veel dat dat alweer in 2015 was, time flies!) om het weer terug te kunnen vinden. En het is gelukt! Speciaal voor jou als afsluiting van deze column om je dag mee te beginnen:

Een beantwoord gebed

Ik vroeg om kracht
En het leven gaf me moeilijkheden
Om me sterk te maken

Ik vroeg om wijsheid
En het leven gaf me problemen
Om me te leren ze op te lossen

Ik vroeg om voorspoed
En het leven gaf me hersens en spieren
Om mee te werken

Ik vroeg om moed
En het leven gaf me angsten
Om te overwinnen

Ik vroeg om liefde
En het leven gaf me mensen met moeilijkheden
Om te helpen

Ik vroeg om gunsten
Het leven gaf me kansen

Ik kreeg niets waarom ik vroeg
Ik kreeg alles wat ik nodig had