Het stroomt altijd ergens naartoe…

Ik vind het altijd fijn om luchtig te schrijven. Dat is wat ik graag doe. Iets opwekkends. Stimulerend. Motiverend. Liefst met nuttige tips die je inspireren of mogelijk zelfs praktisch ondersteunen voor (meer) plezier in je werk of je leven. Zo wil ik graag van betekenis zijn. En zo zou ik het ook nu het liefst willen doen.

Tja…
Alleen heb ik een klein probleempje. Ik voel namelijk die energie niet. Ik voel de luchtigheid niet. Ik zie de mogelijkheden niet. Ik krijg de goeie tips niet bedacht. Sorry.

Ik zie wel dat uitstelgedrag een flinke uitdaging is in deze tijd waar tijd en ruimte volstrekt anders zijn verdeeld. Ik merk in mijn contacten die ik heb dat degene die structuur en enige mate van discipline kan opbrengen meer opgewekt en blij is dan degene die weinig gedaan krijgt. En ja, daar geef ik classes over (‘Kickstart jezelf’). En ja, daar kan ik echt heel goed iets over schrijven ter inspiratie en motivatie.

Dat kan…

Alleen heb ik nog steeds dat kleine probleempje. Ik voel namelijk die energie niet.

Lucht!
Ik kan mijzelf nu natuurlijk dwingen en afroepen om daar wel mee bezig te gaan. Ondanks dat ik niet de innerlijke aantrekkingskracht voel om daar nu over te schrijven. Ik kan mijzelf vragen beter mijn best te doen. Maar alleen daar al aan denken perst het beetje luchtigheid wat er nog wel is nog verder eruit. Bleh.

Dit typend – waarbij ik dus duidelijk niet tegen mijn natuurlijke flow in ga – waarbij ik gewoon maar vrij en open benoem wat wel echt uit mijzelf komt doet letterlijk ‘ppppfff….’ Lucht! Opluchting. Mijn schouders zakken. Verkramping zakt. Een diepe zucht.

Struggle
Jij ook weleens een off-day? Zo’n lekkere suffe dag. Dat wat je eigenlijk vindt dat je zou moeten doen voelt als een enorme opgave. Het stroomt niet opwaarts, maar neerwaarts. Let op: het stroomt dus wel! Dat we ons daar niet in vergissen. Het stroomt. Alleen niet de kant op dat mijn ‘kom op positief denken’ voorprogrammering het liefste wil.

Herken je zo’n dag? Wat doe jij zo’n dag? Hard(er) werken? Beter je best doen? Of juist je best doen om jezelf ermee te verzoenen? Gewoon maar laten gaan? Dat blijft een struggle: kiezen voor de overgave of de strijd voeren. Ik kies vandaag de overgave. Dat had je al gemerkt denk ik.

Fases
Ik word hiervan ook wel weer een beetje nieuwsgierig. Ben dus net even wat gaan googlen. Moest ook nog even terugdenken aan wat een psycholoog aan tafel zei bij Jinek over de psychologische fasen van crisisperiode. Zojuist opgezocht en gevonden. Lees maar eens mee en herken waar jij jezelf vandaag in bevindt. Ik ben gevalletje 4 vandaag 😉

1. Ontkenning
Veel mensen konden niet geloven dat de corona echt onze kant op komt. Ik ook niet trouwens. We dachten dat het in China zou blijven. Of alleen in Zuid Europa. Wat het coronavirus betreft, hebben een aantal van ons natuurlijk best even in ontkenning geleefd. We gingen nog gewoon naar de horeca en zochten elkaar op alsof er niets aan de hand was. Inclusief kussen, knuffelen en handen schudden.

2. Boosheid
Toen de volle omvang van de crisis tot ons doordrong, kan het heel goed zijn dat je een vorm van boosheid of verontwaardiging hebt ervaren. Waarom hebben we dit niet beter gezien? Waarom greep de overheid niet eerder in? Moeten we niet per direct in lockdown? En hoezo hebben we te weinig ziekenhuisbedden? In deze fase van de crisis kan er zeker boosheid zijn. Boosheid op de regering, medici, op de wereld. Oneerlijk en heftig dat ons dit moet overkomen!

3. Actie
Wat volgt is een fase van actie. De wil om bij te dragen. Een beter mens willen worden. Dat zie je ook bij deze coronacrisis. Er ontstaan talloze initiatieven, van het helpen van kwetsbare mensen tot het geven van online concerten of het organiseren van een pubquiz.

4. Somberte
Als ‘de schouders eronder en door’ de pijn van het verlies niet wegneemt, kan er een gevoel van somberte ontstaan. Je bent verdrietig en onzeker en wil terug naar een tijd waarin alles nog bij het oude was. Je wil je gewone leven terug. Je wilt weer met familie en vrienden kunnen afspreken. Maar dat duurt nog wel even en is dus best reden voor een beetje somberte.

5. Aanvaarding
Gelukkig is een mens veerkrachtig. Er komt vrij snel een moment dat je weer positief wordt en het leven aanvaardt zoals het is, zeker in deze crisis. Juist omdat al je dierbaren er nog zijn en je ze straks weer vast mag houden.

Wissel
Het schijnt dat deze fasen geen chronologische volgorde in zich hebben. Zo kan je vandaag volledig een gevoel van acceptatie ervaren. De volgende dag kan boosheid je overvallen. Dan weer positief in de actie. Opgevolgd door een sombere inval. Het wisselt. Dat is dan trouwens wel fijn om te lezen. Mijn somberte is ook van tijdelijke aard. Jeuhj!

Flow
In het kader van ‘go-with-the-flow’ – ook al is die neerwaarts – heb ik trouwens nog wel een goeie werkwijze. Die pas ik zelf zo af en toe en bevalt mij uitstekend. En pakt altijd, maar dan ook echt altijd, positiever uit dan ik verwacht. De verwondering blijft!

Ik ben namelijk nogal van de actielijstjes, planning, afmaken, opleveren, presteren, productief zijn. Ik denk dat je niks geks leest. Herkenning? Volgens mij hebben velen van ons daar ‘last’ van…

Nu doe ik zo af en toe een ander variantje van de actielijst. Ik schrijf dan alles op wat ik eigenlijk vind dat ik zou moeten doen. Heel lijstje. En dan vraag ik mijzelf af: waar heb ik nu echt zin in om hiervan te doen? Als ik zelf mag kiezen (en niet moeten) wat zou ik dan nu het liefste doen? En dat ga ik dan doen!

De keus maak ik op basis van plezier. Op basis van zin. Op basis van energie. Op basis van NU.

En dan … dan ga ik daarmee aan het werk. Lekker aan het werk. Met plezier en met als resultaat: top werk geleverd! En snel. En makkelijk. Ik verbaas mezelf dan vaak.

Variant op variant
Afgelopen week ook iets dergelijks gedaan. Nog weer een ander variantje. In mijn telefoon had ik een lijstje gemaakt met ‘ideeën om te doen’. Daar had ik van alles in getypt met allerlei ideeën om aan te pakken in mijn werk of vrije tijd. Van achtertuin aanvegen tot website verbeteren. Van belasting wijzigen tot filmtitels die ik altijd nog eens wilde zien. Brede range dus.

Eigenlijk daarna niet meer zo aan gedacht… De dagen ontvouwden zich inclusief Pasen. Vanochtend scrolde ik door de notities. Kwam ik dit ideeënlijstje toevallig weer tegen. En wat bleek? Van de 15 had ik er maar liefst 12 gedaan! Eentje was ook nog vervallen, ingehaald door de tijd. Dus staan er nog maar 2 ‘open’. Ongelooflijk! Dat had ik dus niet gedacht of bedacht. Werd ik alsnog blij van 🙂 #verrassendproductief

Het werkt!
Merk wel vaker dat het zo werkt. Neem nou dit verhaaltje. Of column zoals mijn moeder het liever noemt. Ook goed. Ik begin deze column met de natuurlijke flow. Ik schrijf op basis van mijn energie. Ben niet gaan tegenwerken of tegen de stroom in. En wat is ontstaan? Toch iets wat ik graag had gewild: inspiratie die plezier of succes kan stimuleren in je werk of je leven. Met zelfs een tip!

Serieus, dat had ik bij het schrijven van de eerste alinea niet verwacht of kunnen bedenken. Jij denk ik ook niet?! Mocht je dit lezen dan heb je in ieder geval niet laten weerhouden na de eerste wat sombere inleiding. Thnx!

Kortom, voor jou alsook voor mijzelf: volg je energie. Volg je belangstelling. Volg de natuurlijk stroom, het stoomt namelijk altijd. Misschien niet jouw bedachte kant op, het is wel de juiste kant op. Dan gaat het gemakkelijker. Vertrouw erop dat het toch wel precies uitkomt waar het moet komen. Werk niet harder. Werk mee! Enjoy the ride!